Fraude met zogenaamde ‘plof-B.V.’s’ houdt de gemoederen al een aantal jaar bezig. In mei van dit jaar legde de Rechtbank Amsterdam nog cel- en taakstraffen op aan een groep deelnemers van een organisatie die zich richtte op stelselmatige faillissementsfraude en het witwassen van criminele gelden. Een groot aantal B.V.’s werd via turbo-liquidaties ontbonden, waarna schuldeisers met lege handen achterbleven. De fiscus werd voor zo’n 14 miljoen euro benadeeld.
Sander Dekker (minister voor Rechtsbescherming) kondigde een wetswijziging aan om dergelijk misbruik van de turbo-liquidatie moeilijker te maken. Hij schreef een brief aan de Tweede kamer, waarin hij aangeeft dat hij het proces rond een turbo-liquidatie transparanter wil maken. Zo moet een turbo-liquidatie voortaan vooraf bekend worden gemaakt en moet veel meer verantwoording afgelegd worden over de noodzaak van zo’n turbo-liquidatie. Ook wordt het bestuur verplicht om een slotbalans op te stellen en vast te laten leggen, met een verklaring waarom er geen vermogen (meer) op de balans staat.
Turbo-liquidatie, hoe gaat dat eigenlijk?
Turbo-liquidatie is een eenvoudige, snelle en goedkope manier om een vennootschap te ontbinden. De wet bepaalt dat een vennootschap ophoudt te bestaan, indien zij geen baten meer heeft op het tijdstip van ontbinding. Onder baten wordt verstaan alle activa op de balans van de vennootschap (een vordering op een aandeelhouder of een eventuele belastingteruggave wordt ook gezien als een bate!). Indien er geen baten zijn, kan voornoemde ontbindingsprocedure dus achterwege gelaten worden. De algemene vergadering neemt het besluit tot ontbinding van de vennootschap, vervolgens dient van deze ontbinding opgaaf te worden gedaan bij de Kamer van Koophandel en daarmee is de ontbinding een feit.
Fraude
Met een turbo-liquidatie kan gemakkelijk worden gefraudeerd; zolang er geen baten meer zijn, kan een vennootschap eenvoudig worden ontbonden. Over schulden zegt de wet niets. Schuldeisers van de vennootschap (leveranciers, werknemers, banken, de fiscus, etc.) vissen achter het net, omdat zij niet op de hoogte zijn van de ontbinding; publicatie in een nieuwsblad is immers niet vereist.
Als na het ontbindingsbesluit blijkt dat de vennootschap wel baten had, dan kan dit tot gevolg hebben dat de vennootschap juridisch gezien nooit is ontbonden, maar altijd is blijven bestaan. Het risico bestaat dan dat de vennootschap geacht wordt in een toestand te verkeren dat zij is opgehouden haar schulden te betalen. Een faillissementsaanvraag ligt dan al snel op de loer. In die situatie lopen bestuurders het risico op bestuurdersaansprakelijkheid. Vanwege deze (dreigende) bestuurdersaansprakelijkheid wordt door fraudeurs veelvuldig gebruik gemaakt van zogenaamde katvangers. Een katvanger wordt tot bestuurder van de vennootschap benoemd en deze katvanger heft de vennootschap op. De daadwerkelijke ‘belanghebbenden’ zijn dan al gevlogen en vaak niet meer te traceren.
Een nette turbo-liquidatie, kan dat ook?
Zeker, niet iedere vennootschap die gebruik maakt van de turbo-liquidatie doet dat om te frauderen. Zorg ervoor dat alle schuldeisers van de vennootschap worden betaald, dan kan de aandeelhoudersvergadering het besluit nemen tot uitkering van het restvermogen en de liquidatie. De vennootschap mag geen baten meer verwachten of hebben (dus ook geen activa meer hebben, bijvoorbeeld nog een belastingteruggave verwachten of een deelneming hebben in een andere vennootschap). Dan wordt het besluit van de aandeelhoudersvergadering ter goedkeuring voorgelegd aan het bestuur van de vennootschap en kan de uitkering van het restvermogen plaatsvinden. Aansluitend neemt de aandeelhoudersvergadering het ontbindingsbesluit en kan de ontbinding worden ingeschreven in het handelsregister en kan de laatste VPB-aangifte worden ingediend. Bij de registratie in het handelsregister wordt ook en bewaarder van boeken en bescheiden ingeschreven. Daarmee is de liquidatie (ontbinding) afgerond.
Meer informatie over het ontbinden van een rechtspersoon leest u hier.